Mijn twaalfde en laatste fietstocht in het kader van Ride for Alzheimer vertrok vanuit het kortbij gelegen Hofstade.

In aanloop naar deze rit had ik me minutieus voorbereid; schermafdrukken van Google Earth, wegbeschrijving, ... Daags voordien werden we door de organisator ervan op de hoogte gebracht dat wegens de vele wegenwerken de route enigszins was aangepast. Dit zorgde bij mij voor nog wat extra stress 😉

Het officiële vertrek was om 8.00 uur aan het Ontmoetingscentrum. Omstreeks 7.15 uur was ik al in Hofstade... Nog even in de wagen blijven zitten maar dan kon ik me niet meer houden en maakte me klaar. Tegen 7.45 uur was ik als eerste weg...

Rustig genietend van de eerste zonnestralen passeerde ik Zemst en Kapelle-op-den-Bos om uiteindelijk aan "den Duvel" in Breendonk uit te komen. Het was nog wat vroeg, dus...

Na 24 km zag ik een mooi plaatsje dus was het tijd voor de eerste korte pauze. Ik zat nog maar net neer of de grote groep Randonneurs passeerde me. Ze zijn het ondertussen al gewoon dat ik regelmatig stop 😉

Op weg naar het Hof te Melis in Lippelo (neen, niet Tupelo...) kreeg ik het gezelschap van Geert Lammens. De babbel was zo gezellig dat we even verkeerd reden in de Bosdreef 🙂

Iets later reed een kleinere groep ons voorbij en Geert besloot wijselijk om aan te sluiten...

Via Opdorp kwam ik aan de Schelde terecht om iets later in het mij niet onbekende Sint-Amands te passeren.

Ik volgde nu een tijdje de Schelde en passeerde o.a. het natuurreservaat Het Stort in Bornem (what's in a name...).

De Oude Schelde was een kort intermezzo om opnieuw aan 't Scheldt uit te komen en het was onderweg weer genieten van talrijke mooie plaatjes.

In Bornem lag na 56 km de eerste controle. Het was gezellig toeven in het centrum en net toen ik arriveerde, vertrok de grote groep. Ik zou hen niet meer terug zien...

Bij Café Belle Vue had ik een prima zicht op de dorpskern met o.a. het Landhuis (voormalig gemeentehuis en nu o.a. gemeentearchief en toeristische dienst). Het was er gezellig druk en men vroeg o.a. wat we aan het doen waren en waarom. Toen ik het over mijn project had, kreeg ik wat schouderklopjes...

Dankzij deze zeer gezellige tussenstop en het prima fietsweer werd het humeur er enkel beter op. Jullie hebben het vast gelezen in mijn vorige verslagen maar de laatste maanden was genieten er echt niet meer bij...

De forten kwamen er nu snel aan; eerst passeerde ik het Fort van Bornem en vervolgens het Fort van Liezele.

In Willebroek was het voor de eerste maal opletten bij het oversteken van 't water maar gelukkig verliep het deze keer zonder problemen.

Na 75 km en 4 uur onderweg arriveerde ik in Klein-Willebroek. Tijd dus voor mijn derde stop. Aan het Nationaal Schippersmonument besloot ik een banaan te eten en een cola te drinken. Spijtig genoeg kon ik mijn bananen weggooien wegens geplet in mijn fietstas 🙁

Aan de Rupel in Boom was ik vorige keer de weg wat kwijt geraakt maar het gps-bestand was deze keer perfect!

Er volgde nu dus een stuk dat ik al eens had gedaan met o.a. de passage doorheen het Steenbakkerijmuseum 't Geleeg in Noeveren. Nu nam ik wel de tijd voor een foto...

Net voor de plaats waar de Rupel in de Schelde uitmondt, verliet ik via Schelle voor even het "water".

We moesten door het kasteeldomein Cleydael in Aartselaar met o.a. het Waterslot Cleydael. Blijkbaar is het een populaire plaats voor huwelijken en ook nu zag ik een koppel er foto's nemen.

Het ging nu richting Hobokense Polder waar ik vorige keer nog danig gevloekt had om de juiste weg te vinden. Maar zoals eerder gezegd; het gps-bestand was deze keer foutloos!

Ik passeerde nu voor de derde keer in korte tijd het Steen.

Na 105 km en 5.45 uur onderweg kwam aan Café 't Licht der Dokken de tweede controle eraan.

Ik had zicht op de Londenbrug dat het Kattendijkdok met het Willemsdok verbindt. Deze omgeving nodigt zeker eens uit voor een verder bezoek.

Mijn pauze hier duurde niet al te lang omdat ik mijn beentjes stilaan begon te voelen...

Iets verder reed ik via een "kurkentrekker" over een architectonisch pareltje; de Parkbrug. Deze brug verbindt het Eilandje met het Park Spoor Noord. Hier zou ik heel wat foto's kunnen nemen maar ik beperkte me deze keer tot één 🙂

Het Park Spoor Noord bracht me aan het Albertkanaal. Het verhoogd fietspad was prima maar ik had volop wind tegen... Ik had de indruk dat ik geen meter vooruit ging!

Na een kleine 7 km moest ik gelukkig linksaf om langs het Kanaal Dessel-Schoten te rijden.

Ik moest een heel klein stuk te voet wegens werken maar dit verliep ook nu probleemloos.

In Brasschaat werd het kanaal verlaten en werd er overgegaan op de Antitankgracht. Deze 33 km lange gracht verbindt de Schelde ter hoogte van Berendrecht met het Albertkanaal in Oelegem. De gracht werd aangelegd tussen 1937 en 1939 met de bedoeling vijandelijke (Duitse) tanks en ander rollend materieel te stoppen vooraleer ze Antwerpen konden bereiken.

Aan knooppunt 45 (vlakbij Brasserie Mano) in Schilde had ik 127 km op de teller en 7.00 uur gereden. Tijd dus voor pauze vijf. Midden in de bossen genoot ik van de natuur.

Het bleef nu een tijdje langs de Antitankgracht en over gravel rijden dus was het zaak om niet te gek te doen op die smalle bandjes...

Ik passeerde o.a. de Schans van Schilde, dat deel uitmaakte van de Stelling van Antwerpen en nu een overwinteringsplaats is voor vleermuizen.

Het Fort van Oelegem was mijn laatste fort op deze tocht.

In Viersel stak ik nogmaals het Albertkanaal over en iets verder het Netekanaal.

De Kleine Nete bracht me dan weer aan mijn allerlaatste controle van dit project. Misschien toeval maar dit was aan 't Kruiske in Bevel. Het besef dat mijn tocht er bijna op zat, sijpelde stilaan door en dus was het na 150 km wat tijd voor reflectie. Ik zette ook mijn reserve-gps aan zodat mijn vriendin live de rest van mijn tocht kon volgen.

Ik volgde dan het Netekanaal en de Nete om na exact 175 km mijn allerlaatste pauze te nemen. Hier kreeg ik het mentaal toch even moeilijk. Beelden van het afgelopen jaar passeerden de revue en ook de reden voor dit alles zorgde toch wel voor een traan.

Iets helemaal anders was mijn verbijstering toen ik mijn fietstas volledig open deed. Ik was met mijn stomme kop vergeten dat ik Haribo-beertjes mee had. Kieken!

In Battenbroek stak ik voor de zoveelste keer de Blauwe Brug over (brrr) en kreeg iets later Mechelen in zicht.

Toen ik op de Grote Markt van Mechelen terecht kwam, was het daar een drukte van jewelste. Ik geraakte er amper doorheen. Vanop deze plek stuurde ik dan mijn laatste berichtje: "Ik kom er aan!"

De laatste kilometers reed ik in een soort van roes. Tevens vroeg ik me af hoe ik bij aankomst zou reageren...

Aan de aankomst stond mijn vriendin en een collega me op te wachten met een pancarte en fles champagne. Bovendien hadden enkele Randonneurs besloten om ook te wachten tot ik arriveerde en een deugddoend applaus was mijn deel. Dikke merci, dames en heren!

Emotioneel reageerde ik vooral heel rustig. Misschien dat het besef pas later komt...

In dit laatste Randonneursverslag zou ik tot slot enkele mensen willen danken. In de eerste plaats ALLE sponsors die er ondertussen voor hebben gezorgd dat ik reeds 4000 eur bij mekaar gesprokkeld heb. Verder ook een DIKKE merci aan alle Randonneurs; organisatoren en rijders die ervoor gezorgd hebben dat ik dit project kon en mocht doen. Ik kende niets van de Randonneurs maar heb meermaals gezien en ondervonden wat een hechte groep dit is. Alleen rijden ze soms veel te snel voor mij 😉 De allerlaatste merci is toch wel de belangrijkste. 1000 x dank aan mijn vriendin die me afgelopen jaar door dik en dun gesteund heeft met dit project. Het was bijwijlen heftig (o.a. de 400 en 600 km) en mentaal moet het niet steeds evident geweest zijn. Maar je was er steeds tijdens deze moeilijke momenten en ik kan me dan ook geen betere partner voorstellen!!!

De outdoorritten zijn nu achter de rug. Op 15 november ga ik nog in het WZC Trappeniers indoor rijden met enkele bewoners en op 15 december volgt mijn afsluitende avond (waarover later nog meer).

Een analyse van afgelopen jaar volgt in een later artikel; eerst moet ik alles nog laten bezinken.

De sponsorteller staat zoals eerder gezegd op 4000 eur.