Toen ik met Ride for Alzheimer startte, was het al vrij snel duidelijk dat ik mijn allerlaatste rit via Zwift in het WZC Trappeniers in Zaventem wou rijden.

Dit is het woonzorgcentrum waar mijn ouders verbleven hebben en waar ze spijtig genoeg ook overleden zijn.

Het maakt voor mij enigszins de cirkel rond maar het is tegelijkertijd ook mijn manier om iets terug te doen voor de bewoners, personeel, vrijwilligers, ...

In dit verslag ga je geen foto's terugvinden en dit om privacyredenen. Hopelijk geeft het verslag zelf en enkele schermafdrukken van Zwift voldoende de sfeer weer.

Ik zou om 14.00 uur starten maar om 13.00 uur stond alles al opgesteld 🙂 Gelukkig had ik mijn ventilator meegebracht want het was warm in de eetzaal (dei aakes emme rap kaa!).

Als route had ik "Sugar Cookie" in Watopia gekozen. Dit is een van de nieuwe routes op Zwift. Deze route is 33,6 km lang maar ik koos deze vooral omdat er redelijk wat te zien is en dit leuk zou zijn voor de bewoners.

Bij het rijden van deze rit werd ik bijgestaan door de Haarlemse Alette Wessening. De rest van mijn internationale vrienden sliepen nog of waren aan het werk 😉

Stipt om 14.00 uur ging ik van start terwijl de vrijwilligers en het leefteam de bewoners gingen halen.

Alette en ikzelf keuvelden wat maar verder was het afwachten of er enkele bewoners gingen meerijden. Na 12 km was het prijs; Maria, 93 jaar (!) ging ons vergezellen.

Dit bracht het nodige animo in de zaal en de trein was vertrokken! Maria werd luidkeels aangemoedigd en omdat we niet onmiddellijk versterking kregen, ontlokte dit aan Maria volgende bedenking: "Wat een stijve bende is dat ee!" Maria zou zowat 20 minuten met ons meerijden...

Ik had Maria ook wijsgemaakt dat zij degene was die achter mij reed (dit was uiteraard Alette). Op een bepaald moment vroeg ik om iets sneller te trappen (ik vertraagde...) zodat ze me voorbij reed. De reactie (ook vanuit de zaal) was hilarisch. Blijkbaar was ze achteraf toch niet helemaal overtuigd dat zij dit was 🙂

De sfeer kwam er stilaan in en we kregen versterking van Ghislaine (89 jaar). De meeste oudjes reden 5 km. Ik heb niet alle namen kunnen onthouden maar ook Aline (88 jaar) reed mee. De namen van de andere deelnemers vraag ik wel aan het woonzorgteam.

Naar het einde toe werd het o.a. door een beklimming wat moeilijk maar sleurden de supporters me er doorheen. We hadden gezegd dat deze rit nodig was om de 3000 km te halen en dus zat de sfeer er op het einde helemaal in!

Ik bedankte uiteraard Alette voor het gezelschap en maalde de laatste kilometers af tot ik crashte...

Wat ik verwacht had dat ging gebeuren tijdens en na mijn laatste outdoorrit kwam er nu uit. Alles van afgelopen jaren passeerde in ijltempo de revue en vond nu op de een of andere manier een uitweg. Meerder mensen knuffelden me (ik weet niet allemaal wie) en zegden een lief woord. Toen alle tranen waren opgedroogd, was ik leeg maar toch ook voldaan.

Deze rit heeft me zoveel voldoening gegeven dat ik waarschijnlijk nog eens op bezoek ga en samen met de oudjes ga fietsen.

Bedankt aan het WZC Trappeniers om dit mogelijk te maken. Bedankt aan alle vrijwilligers om de bewoners weer wat plezier te bezorgen. Bedankt aan de supporters maar vooral een DIKKE MERCI aan alle deelnemers! Jullie hebben bewezen om meer te zijn dan een nummer, een vergeten iemand.

Mijn analyse van het project volgt nog (moet nog een en ander verwerken) maar nu is het tijd om me voor te bereiden op mijn afsluitende avond waar ik over het project ga praten en waar ook het Regionaal expertisecentrum dementie Memo komt praten over Alzheimer. Inschrijving hiervoor is "verplicht" en enkele mensen hebben dit al gedaan. Wie dit nog niet heeft gedaan...

De sponsorteller staat ondertussen op 4100 eur.!!!